تعریف یونگ از دین
در آموزه هایی که تا به اینجا از روانشناسی دین یاد گرفته ایم به تفاوت عمیق آن با روانشناسی دینی پی بردیم.تا به الان گمان میکنم سوای هر دین و مذهبی در روانشناسی دین مسائل کلی تری مطرح است که موجب میشود بررسی و تفکر در آن الزامی باشد اینکه آیا وجود دین برای انسان مفید ست؟آیا مذهبی بودن ارتباط مستقیم با رشد فضایل اخلاقی دارد؟ آیا حقیقت مذهب ذهن انسان ها را محدود به اصولی کهنه میکند یا چراغ راهیست برای بشریت؟و بسیار سوالات دیگر که در این ضمینه مطرح است و به همین سبب است که معقوله دین و دین داری اینطور با انسان شناسی، روان شناسی، و سایر علوم اجتماعی پیوند خورده است در علم روانشناسی با نظریات 2 روانشناس معروف این عرصه مواجه ایم که هر کدام طرفداران خود را دارند
تعریف یونگ از دین به تعبیر شخصی من تعریف زیبا تریست و من به این باورم که جوامع امروزی نیاز به دین داری و حضور الوهیت را در زندگی خود احساس میکند
دینی که سوای هر مسلکی موجب عشق، موجب آرامش و موجب تعالی شود.
مفاهیم نظریه یونگ آنهایی نبود که برای خودش بیشترین اهمیت را داشت و روانشناسی تحلیلی را به عنوان یک سنت جدید مطرح نمی‌ساخت . بلکه بیش از هر چیز میخواست گویای نوعی نگرش و نوعی چالش باشد نگرشی که در برابر موضوعات غیر عقلانی و رازآمیز در برابر آنچه فراتر از منطق فیلسوف و ابزارهای دانشمند است از خود سعه صدر نشان می‌دهد این نگرش آن بی نهایت ای را که در برابر فهم ما سر برافراشته است و قدرت هایی را که خارج از حیطه ادراک و اختیار ما هستن به رسمیت می‌شناسد پس نگرشی ناشی از خشوع و فروتنی است چالشی که یونگ ما را به سوی آن فرا می خواند در نهایت امری غیر ممکن است. چالش برای کامل شدن لیکن بسیاری از روانشناسان قبول دارند که فرد تنها از طریق تلاش برای انسجام آگاهانه به معنا و احساس رضایت راستین دست خواهد یافت و قصور در رویارویی با این چالش به لحاظ فردی موجب روان رنجوری یا روانپریشی است اگر ناهوشیاری در در جامعه گسترده باشد و یا اینکه امروز
و یونگ می گوید که در جامعه ما چنین است نوع هماهنگی و ویرانی به بار خواهد آورد و در ۱۹۱۶ با عباراتی که امروز طنین بیشتری دارند نوشت "اگر روزگاری وجود داشته باشد که خود اندیشی ضرورت مطلق و تنها کار درست باشد آن روزگار هم اکنون در دوران فاجعه‌بار ما فرارسیده است" بنابراین وظیفه روانشناسی وظیفه ای ضروری و فوری است انسان به نوشته یونگ نمی‌تواند به هیچ وجه با خود کنار آید مگر اینکه هر چه بیشتر با طبیعت خود آشنا شود بدبخت آن غفلت هولناکی در این مورد حکم فرماست و فراتر از آن بیزاری عظیمی از افزایش دانش درباره سرشت درونی آدمی دیده می شود این دانش، به نظر یونگ فقط هنگامی رشد میکند که روانشناسان و دیگر پژوهندگان ماهیت انسان دامنه کامل تجربه آدمی از جمله تجربه خدا را در نظر بگیرند چون پیوسته تاکید داشت که خود آن نه یک مسئله اعتقادی، بلکه موضوعی تجربه بی چون و چرا و ارزشمند آدمی است .مهم نیست که دنیا درباره تجربه دینی چه می اندیشد؛ و کسی که چنین تجربه‌ای دارد صاحب گنجی عظیم است، چیزی که برای او سرچشمه زندگی معنا و زیبایی است و شکوهی تازه به جهان و انسان داده است او دارای سکینه و آرامش است کدام معیار است که بر اساس آن بتوان گفت که چنین زندگانی مجاز نیست چنین تجربه‌ای درست نیست و چنین سکینه ای توهم صرف است؟
آیا به عنوان یک امر واقعی در زمینه امور متعالی هیچ حقیقتی بهتر از آنچه شما را در زندگی یاری میده وجود دارد هیچ کس داند امور متعالی چیستند بنابراین باید آنها را چنان که تجربه میکنیم در نظر آوریم و اگر چنین تجربه‌ای باعث شود که زندگی برای خودتان و برای آنان که دوست میدارید سالم تر، زیبا تر،کامل تر و رضایت بخش تر باشد می توانید با اطمینان به این توفیق الهی بوده است
بر سردر خانه ی یونگ در کوسناخت کتیبه ای سنگی دیده می شود که بر آن عبارتی از کاهنن معبد دلفی به زبان لاتین حک شده است:" خدا را خواه فرا خوانیم و خواه نه، در حال حاضر حاضر است" هیچ جمله ای نمی توان یافت که بهتر از این روانشناسی دین یونگ را خلاصه کند.
منبع: روانشناسی دین دیوید وولف 241-242
